تولد

چه خوبه...

روز تولدت باشه...

صبح به امید اینکه همه میان سراغت و جشن...

اما

تا شب تنها باشی

یه آهنگ غمگین فضای اتاقتو پر کنه

بغضت بگیره...

عیب نداره خدا که هست مرد...

میدونم که میدونی...

میدونم که میدونی

دل ات به دلم بنده

نفسم به نفس ات

درسته شاید جدایی میان من و تو باشد

اما می دانم که هنوزم هردو برای هم

میمیریم اگر یک تار موی مان را کسی در آورد

شاید فقط از هم رنجیده ایم

شاید...

رفتی... برو به درک

حرف ماندن هم نزن نگو که هنوزم بهم حس داری
که باور نمیکنم حرفاتو...
درسته هر روزم با خاطراتت سر میکنم 
اما اجازه نمیدم دیگه غرورم بشکنه
واسه کسی که پنهون کاری کرد  
واسه کسی که هر وفت رفتم حتی نخوست یک کلمه بگه "نرو"
به اون خدای توی آسمون ها اگه می گفتی می موندم
اما حتی نخواستی اونو هم بگی
آره تو دلت میگی این که همیشه کارش اینه میره میاد
اما دیگه نه شده میمیرم با این مریضی اما به مرهمش 
التماس نمیکنم
مرهم باید خودش بخواد...